Toen mijn boer en ik nog een latrelatie hadden, belde hij me
wel eens om advies over het eten. Hij kende nog niet zoveel recepten. Op een
keer vroeg ik hoe de andijvie gelukt was.
‘Niet zo best,’ antwoordde hij.
‘Wat was er mis mee dan?’
‘Het smaakte raar. Zo bitter.’
Hier moest ik even over nadenken. Bittere andijvie. Logisch
toch?
‘Maar andijvie smaakt bitter. Dat hoort zo.’
‘O?’
Mijn boer was gewend aan de keuken van Knorr. Een zakje
poeder erover en hup, je hebt iets op tafel wat iedereen lust. Bitter en zuur
komen niet voor in het smakenpalet van deze firma. Ik verbaasde me over het
feit dat een boer niet wist, dat andijvie bitter hoort te zijn. Iemand die zo
dicht bij de natuur staat!
Maar wat wil je. Mijn boer rijdt op een Massey Ferguson van
170 pk, in plaats van dat hij met zijn handen in de aarde wroet. En hij aait de
koeien nooit, kent de meeste ook niet bij naam. Ze worden goed verzorgd, maar
als ze te weinig melk geven, gaan ze naar de slager. Dat laatste vind ik
overigens heel natuurlijk. In de natuur is een dier ook zo weg, als het niet
meer fit is.
En wat dat aaien betreft: wist je dat je door aaien je
onderdanigheid toont? Een koe, kuddedier bij uitstek, kan daardoor gaan denken,
dat ze hoger op de sociale ladder staat dan jij. Ze zal je omver stoten, als je
niet uitkijkt. Waar ik maar mee wil zeggen, dat je een koe vooral niet moet
vermenselijken.
Het succes van Boer zoekt Vrouw wordt toegeschreven aan het
moderne verlangen naar authenticiteit. Vriendinnen verzuchten dat het lezen van
dit blog, hun zo lekker ont strest, na een drukke dag op kantoor.
Dat ervaar ik aan de ene kant als een compliment, maar aan
de andere kant voelt het ook als een ontkenning van mijn dagelijkse realiteit.
Het gaat er binnen ons bedrijf namelijk soms erg hectisch aan toe. En het is
een onderneming, die geld op moet leveren. Dat levert helaas weinig romantische
taferelen op.
Vorige week liet ik de boerderij aan een vriendin van me
zien.
‘Je mag wel even naar binnen,’ zei ik, toen we op de drempel
van de melkstal stonden.
Een zware, dierlijke geur van vette melk, gemengd met
stront, wasemde ons tegemoet. De melker was druk in de weer om de uiers van de
koeien schoon te poetsen. Aan iedere kant van de melkstal stonden 26 koeien te
wachten en twee van hun moesten poepen. De stront spetterde alle kanten op. De
melker was een Pool, maar leek wel een indiaan, met bruine vegen in zijn
gezicht. Mijn vriendin week achteruit.
‘Nee, dat hoeft niet,’ zei ze, terwijl ze de neiging haar
neus op te halen nog net kon bedwingen.
Toen gingen we maar een aperitiefje drinken. Mijn boer was
in de keuken bezig met de avondmaaltijd.
‘Wat eten we?’ vroeg ik nieuwsgierig.
‘Een aardappel andijvie schotel, bereid met verse,
biologische groenten en een mals sukadelapje van de stier die ik vorige week
heb laten slachten. Hoe lijkt de dames dat?’
Wij hebben er het glas op geheven. En vooral deze dame, vond
het heel romantisch.
Groentje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten