Feestje

Ik rijd terug van een feestje en luister naar de radio. Het gaat over de kabinetsformatie. Plotseling zie ik witte vlekken in het schijnsel van mijn koplampen. Het duurt even voor ik me realiseer dat het pinken zijn. Ze zijn ontsnapt uit de stal en nu op weg naar het dorp. En de snelweg.

Nee! denk ik, nee hé! Ik heb zo’n zin om nog even op de bank te liggen. Een laatste glaasje wijn. Beetje zappen.

Mijn boer is al lang in diepe rust en moet morgen om vier uur melken. Ik daarentegen, kan uitslapen en heb de hele avond plezier gemaakt. Het lijkt daarom niet meer dan fair, dat ik deze klus ga klaren. Alleen gaat me dat echter nooit lukken, maar misschien kan onze medewerker helpen? Ik zag bij hem nog licht branden.

Even later rennen we gezamenlijk achter het vee aan.

Wie denkt dat koeien suffe dieren zijn, heeft het mis. En dan zijn pinken natuurlijk ook nog de pubers onder de koeien. Ze maken er vannacht in ieder geval een feestje van: lekker door de bosjes rauzen, met een clubje heel intimiderend richting spoorwegovergang hollen, op de kuilbult klimmen, het kan niet op.

Misschien dat Holstein Friesians (HF's) makker zijn? 

(HF is in Nederland verreweg het meest voorkomende koeienras, omdat dit type wereldkampioen melkproductie is.)

Ik vraag het me af, omdat dit allemaal drie-weg-kruisingen zijn:  Holsteins Friesians gekruist met Blaarkoppen, maar soms ook met Jersey of Brown Swiss. 

Kruisingen zijn taaier en hebben minder zorg nodig dan raszuivere dieren. Ik vind ze ook mooier: niet zo knokig als HF's en ze hebben prachtige koppen, met heel eigen  gezichtsuitdrukkingen. Ze zijn een fascinerende mengelmoes.

Eigenlijk zien ze er modern multi-culti uit en daar houd ik van. Dat is ook de reden waarom ik deze formatie  zo spannend vind: de meeste mensen voelen dat anders, die vinden verscheidenheid maar lastig.

Dan zie ik een pink, helemaal alleen, het weiland inrennen. Ze wordt al gauw door het donker opgeslokt.

‘Waarom blijf je niet bij je soortgenoten?’ foeter ik luidop: ‘Je bent een kuddedier verdorie! Wilders zou wel raad weten met jou. Rutte trouwens ook. Doe normaal!’

Op hetzelfde moment stap ik met mijn suède hakjes in een drekpoel. Het koude water bekruipt mijn voeten en mijn hoofd duizelt, hoewel ik toch echt maar twee drankjes heb gehad.

Wilders heeft trouwens ook wat van een kruising. Ha! Die gedachte vrolijkt me weer op: het is ook allemaal zo bizar. Daarbij: deze pinken zijn gewoon uit hun doen, kruising of niet.

‘Heu heu!’ roep ik en keer, net op tijd, een lichtbruin exemplaar, met opvallend schuine ogen.

Uiteindelijk krijgen we alle dieren op stal. Ik ben doodmoe en ga meteen naar bed.

‘Leuk feestje?’ mompelt mijn boer, als ik bij hem onder de wol kruip.

‘Ja hoor, dolle pret,' zeg ik, druk een kus op zijn achterhoofd en knip het licht uit.


Groentje